Rozdział XXII "Nahuel"

Jacob zamknął za sobą drzwi a ja wyskoczyłam z łóża owinęłam się kołdrą i wybiegłam przed dom krzycząc :
-Jacob, Jacob! CZekaj!
-Co się stało Nessie? - parsknął JAcob zawracając-
-No...
-NO śmiało Nessie.- zachęcił mnie podchodząc bliżej.
-Nie gniewasz się prawda? Nie jesteś zły na mnie i na... NAhuela?
-Ach... Przemyślałem sobie kilka spraw i... doszłem do wniosku że masz rację i do puki nic sie nie dzieje niepokojącego i zaśmiałego, nie będę miał nic przeciwko żebyś się z nim spotykała. -uśmiechnął się-
-Uff... No to... możesz już iśc.
-Pa! - Wbiegłam spowrotem do domku i ubrałam się. Zjadłam jabłko i pobiegłam ku miejscu gdzie mieliśmy się spotkać...

                                               ***

-Nahuel! -krzyknęłam gdy tylko go zobaczyłam.
-Nessie! Nareszcie! - Przytulił mnie mocno.
-Taaak. To co będziemy dzisiaj robić? -spytałam- I dzisiaj i jutro i po jutrze...
-Hmmm... Nie wiem... Ty lepiej wytyczaj trasę. Nie jestem tu miejscowy. -zaśmiał się-
-Okej okej. Też mi dałeś zadanie.... - westchnęłam- To może tak. Gdzie chciałbyś iść?
-W jakieś... spokojne zaciszne miejsce?
-Aaaa... Chyba znam takie jedno "spokojne, zaciszne miejsce..." Ale może zapolujemy?
-Może być...
- To chodźmy. - i puściliśmy się biegiem. Nahuel biegł za mną dając sie prowadzić. Przeskakiwałam drzewa robiąc fikołki w powietrzu, skakałam z wodospadu lądując cała mokra.
-Czy ty się przypadkiem nie popisujesz?
-No... Może odrobinkę. -zaśmiałm się.
-Podobno "słyniecie" tu z pum?
-Dooookładnie.
-A coś jeszcze?
-To są najlepsze ciepłokrwiste zwierzęta, które przypominają smakiem ludzi.
-Ah, rozumiem... No to gdzie zapolujemy?
-Tu! - rzuciam i wyszczeliłam ku smakowitemu zapachowi pum. Łapiąc jedną, chyba zdążyłam jej złamać pare kości, no ale to nie moja wina że jestem taka silna. Krew była dobra i owiele bardziej zaspokojała i głód, i pragnienie.
-Pycha!- skwintowałam odrzucając pustą pume na bok.
-Och, jak ty pięknie wyglądasz. - zachwycił się Nahuel powtarzając moją czynność- Prze ślicznie.
-Och! Jak ja wyglądam?! - krzyknęłam zszokowana patrząc na siebie. Byłam cała umazana krwią. Kleiły się do mnie liście mech i inne rzeczy. moje włosy były poczochrane i tak samo upaćkane krwią. -JAk ja się tego pozbędę? JAk ja się im pokarze?
-Może wrucimy nad ten wodospad co mijaliśmy?
-Dobra... Ale krew z białej sukieni raczej nie zejdzie... - Miałam białą sukienkę do kolan. Też sobie ubranie wybrałam. Zaczeiśmy biec.
-Hopsasa Hopsasa!... -Nahuel śpiewał dziecinną piosenkę. Wzniosłam oczy ku niebu  i wskoczyłam do wody. Bardziej pływaliśmy niż się myliśmy. Gdy byliśmy przy brzegu (lecz nadal w wodzie) Nahuel zapytał.
-Ten... JA... Jacob. Nie denerwuje cię czasami?
-Co?
-No wiesz. Patrzy na ciebie tak, jakby... Chciał cie zjeść. -zaśmiał się-  Wiesz jak on się na ciebie wczoraj patrzył?
-Tak ale...
-Ja rozumiem że mógł cię poprosić żebyś z nim chodziła i ze mu odmówiłaś, no ale żeby aż tak człowieka drażnić.
-Nahuel to... to nie tak.
-A jak?
-Ty nic nie wiesz?
-Ale co mam wiedzieć?
-No że... - podniosłam rękę by pokazać mu o co chodzi ale on ją złapał i obejrzał widniejący na niej pierśionek.
-A, więc tak sprawy się mają?
-Ja... Ja myśłałam że ty wiesz....
-Nie sądziłem... Z kąd ty teraz wróciłaś?
-Z... Z miesiąca miodowego.
-Co?!


Ok. To tyle. Mam nadzieję że się podobało
Pozdrawiam Was Serdecznie!!!

Do zobaczenia!

                                                                                  Karolina